Του Σωτήρος τρώμε ψάρι

«Τι μαρτύριο Χριστέ μου στη γιορτή σου κάθε χρόνο μ΄αυτά τα παλιόπαιδα που δεν τρώνε ψάρι» ξεφώνιζε η γιαγιά μου η Κασσιανή και δώστου μας μπούκωνε με ψάρι που το είχε κάνει νιανιά μια ειδική μέρα που ήτανε λέει του Σωτήρος και δεν μας άφηνε να κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα γιατί μας έσουρνε στην εκκλησία από πρωί πρωί. Ο αδελφός μου κι εγώ δεν ξέραμε ποιός ήτανε αυτός ο Σωτήρος αλλά μετά μας είπανε ότι το Χριστούλη τον λέγανε και «Σωτήρ» αλλά πάλι δεν καταλαβαίναμε ποιός ήταν ο Σωτήρος. Εμείς μόνο το θείο Σωτήρη ξέραμε που άμα γιόρταζε το καλοκαίρι κουβαλιόμαστε οικογενειακώς στην Αίγινα που παραθέριζε αυτός και καθόμαστε μια βδομάδα και μας πηγαίνανε στον Αγιο Νεκτάριο για να γίνουμε καλά παιδιά αλλά δε γινόμαστε με τίποτα. Εκείνη τη χρονιά ήτανε πάλι του Σωτήρος και είχαμε κουβαληθεί στο σπίτι του θείου Σωτήρη η γιαγιά μου η Κασσιανή, η μάνα μου, ο πατέρας μου, ο αδελφός μου, τα ποδήλατα και εγώ μαζί με τρεις βαλίτσες και όλα μας τα παιχνίδια. Είχαμε αρχίσει τη γκρίνια από το ξημέρωμα που μας σηκώσανε να πάμε στην εκκλησία νωρίς νωρίς να πιάσουμε καμμιά θέση και επειδή δεν θα κάναμε μπάνιο στη θάλασσα και επειδή είχαμε μάθει ξυπόλυτοι μας στενεύανε τα πέδιλα και μας φταίγανε όλα. Είχαμε βγάλει την κακιά αφρίτα που έλεγε η μάνα μου αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποια ήταν αυτή. Στο τέλος μέσα στην εκκλησία που είχε πάρα πολύ κόσμο σα να γινότανε γάμος βρήκαμε το σβέρκο της μπροστινής μας γριάς και πετάγαμε στραγάλια που είχαμε στις τσέπες μας αλλά η γιαγιά μου η Κασσιανή μας αγριοκοίταξε και μας κόπηκε η όρεξη και μετά κλωτσιόμαστε μεταξύ μας να περάσει η ώρα και μετά νυστάξαμε με το λιβάνι και κοιμηθήκαμε στις καρέκλες. Οταν γυρίσαμε στο σπίτι κουτουλάγαμε σα βλαμμένα από τη βαρεμάρα και κάτσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι να φάμε μπακαλιάρο σκορδαλιά που δεν μας άρεσε καθόλου αλλά έτσι ήτανε το έθιμο να βρωμάνε σκόρδα και να τσουγκρίζουνε οι μεγάλοι τα ποτήρια στην υγειά του θείου Σωτήρη. Ο αδελφός μου κι εγώ λιώναμε το ψάρι με το πηρούνι και δεν το τρώγαμε καθόλου γιατί ήτανε μια σιχαμάρα μέχρι που συγχίστηκε η γιαγιά μου η Κασσιανή και μας είπε «θα το φάτε γιατί θα σας το κάνω μπλάστρι» και μας πήρε τον ένα δεξιά και τον άλλο αριστερά της να μας ταϊζει με το ζόρι το ψάρι με το χέρι της γιατί άμα μέναμε νηστικοί η γιαγιά μου η Κασσιανή έπαιρνε χαπάκι για την πίεση γιατί φοβότανε ότι κάτι θα πάθουμε αμέσως. Εκείνη τη φορά όμως επειδή οι μεγάλοι φάγανε πολύ μετά ξαπλώσανε σε κάτι πολυθρόνες κάτω από τη μουριά στην αυλή και ροχαλίσανε όλοι μαζί από τη σκορδαλιά και μετά ο αδελφός μου κι εγώ περάσαμε πάρα πολύ ωραία και κάναμε ότι μας άρεσε και πολύ χαρήκαμε. Αλλά πιο πολύ χαρήκαμε που φτύσαμε στις πιο μακρυνές γλάστρες όλο το ψάρι που είχαμε στουμπώσει με το ζόρι στο στόμα μας τόση ώρα και μετά καταβρεχτήκαμε με το λάστιχο του ποτίσματος. . Πηγή:
http://trelamenigata.blogspot.gr/ Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνει αναφορά πως ανήκει στον Melissocosmos με ενεργό ling... google.com, pub-6072949510437281, DIRECT, f08c47fec0942fa0κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για περισσότερα
http://dlvr.it/StG9Wv

Εισαγόμενο μέλι και ρύζι από την Κίνα | Δείτε τι τρώμε

Εισαγόμενο μέλι και ρύζι από την Κίνα: Δείτε τι τρώμε  Ότι η Κίνα αντιγράφει τα πάντα, αυτό είναι γνωστό νομίζω. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι πλέον λανσάρει και απομιμήσεις τροφίμων; Όπως το τεχνητό ρύζι, το οποίο κατ εικόνα είναι ίδιο με το φυσικό αλλά γίνεται από πλαστικό. Ναι καλά διαβάσατε από πλαστική ρητίνη την οποία ανακατεύουν με άμυλο πατάτας και του προσθέτουν άρωμα ώστε να μυρίζει σαν ρύζι. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε πως γίνεται το πλαστικό ρύζι. Σε ότι αφορά το μέλι. Και στην περίπτωση του μελιού οι Κινέζοι δεν πολυσκάνε μήπως ο καιρός χαλάσει ή μήπως η συλλογή δεν πάει καλά. Παίρνουν συμπυκνωμένο σιρόπι, του ρίχνουν μέσα λίγη χρωστική ώστε να πάρει χρώμα και λίγο άρωμα και είναι έτοιμο προς κατανάλωση. Δείτε στο παρακάτω βίντεο πως γίνεται το τεχνητό μέλι. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτά τα τρόφιμα φτάνουν στην Ελλάδα. Βασικά δεν το γνωρίζω αυτό με σιγουριά. Όμως... Σε μια χώρα που οι εισαγωγές είναι ότι ποιο εύκολο υπάρχει. Που δεν γίνεται έλεγχος σε τίποτα. Και με έναν υπουργό στο ΥΠΑΑΤ που φουσκώνει από υπερηφάνεια επειδή η χώρα εισάγει προϊόντα για να ταΐσει 34 εκατομμύρια τουρίστες, τότε ναι, πολύ φοβάμαι ότι είναι πιθανόν αυτά τα προϊόντα να φτάνουν και στην Ελλάδα. Γι αυτό ο καταναλωτής πρέπει να είναι ενημερωμένος καλά, και να δείχνει προτίμηση στα Ελληνικά προϊόντα ώστε να ξέρει τι αγοράζει και τι τρώει. Αυτό τον σκοπό έχει η συγκεκριμένη ανάρτηση. Παρακαλώ κοινοποιήστε. ΠΗΓΗ
https://melissocosmos.blogspot.com/ Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνει αναφορά πως ανήκει στον Melissocosmos με ενεργό ling... google.com, pub-6072949510437281, DIRECT, f08c47fec0942fa0κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για περισσότερα
http://dlvr.it/StFNzt

Τρώμε μέλι από το Γιουκατάν εισαγόμενο σε σιδεροβάρελα

Τρώμε μέλι από το Γιουκατάν εισαγόμενο σε σιδεροβάρελα Το Γιουκατάν (ισπανικά: Yucatán, επίσημα Estado Libre y Soberano de Yucatán) είναι μία από τις 31 πολιτείες του Μεξικού. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη είναι η Μέριδα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει 1.955.577 κατοίκους. Το Γιουκατάν έχει έκταση 39.612 χλμ². Καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της χερσονήσου του Γιουκατάν στο νοτιοδυτικό Μεξικό. Εκεί η μελισσοκομία έχει γίνει η βαριά μελισσοκομία της πολιτείας. Παράγουν περίπου 60.000 τόνους μέλι και το εξάγουν όλο στην Ευρώπη... Φανταστείτε  πόσο μέλι από το Γιουκατάν έχουν φάει οι Έλληνες και τους το σέρβιραν ως Ελληνικό;;; Το οικονομικό όφελος από αυτή την εξαγωγή έφτασε κοντά στα 100 εκατομμύρια πέσος για τους παραγωγούς. Δηλαδή πάνω από 5 εκατομμύρια και 700 χιλιάδες σε ευρώ. Στόχος είναι οι μελισσοκόμοι κάποια στιγμή να καρπώνονται 40 πέσος ανά κιλό μελιού, δηλαδή 2.30 ευρώ το κιλό. Η Μελισσοκομική εταιρεία του Γιουκατάν δηλώνει πως: «Με τη στήριξη που δέχονται οι ομάδες παραγωγών, στη ζάχαρη, στα εργαλεία και στην κατάρτιση επιτυγχάνονται οι αρχικοί μας στόχοι και τώρα μπορούμε να κοιτάξουμε το μέλλον με μεγαλύτερη σιγουριά είπε η Λάρα Sosa. Ολόκληρη η συγκομιδή πωλείται Ανέφερε ότι όλοι αυτοί οι τόνοι εξάγονται σε πόλεις της Γερμανίας, και το σύνολο σχεδόν πωλείται σε αγοραστές από την Ευρώπη, οι οποίοι έχουν ιδιαίτερη εκτίμησή του προϊόντος από το χρώμα, το άρωμα, την καθαρότητά του και τις θρεπτικές του ιδιότητες. Το ερώτημα φυσικά που προκύπτει είναι πως στο καλό οι εταίροι μας αντί να εισάγουν από την οικονομικά δεινοπαθούσα Ελλάδα μέλι, εισάγουν από το Γιουκατάν. Και ακόμα πως γίνεται μια χώρα που έχει αδύναμο νόμισμα να πετυχαίνει τέτοιες τιμές, και να ανθίζει η μελισσοκομία της, σε σύγκριση με εμάς που διαθέτουμε ισχυρό νόμισμα που ανήκουμε στην Ε.Ε που θεωρούμαστε ότι βρισκόμαστε στο κλαμπ των ισχυρών να βιώνουμε οικονομικό μαρασμό, και σε ότι αφορά το μέλι όχι μόνο δεν εξάγουμε αλλά εισάγουμε; Ίσως οι εκάστοτε κυβερνώντες κάποια στιγμή θα πρέπει να μας τα εξηγήσουν όλα αυτά. Μέχρι τότε θα αλείφουμε τις φέτες του ψωμιού των παιδιών μας με μέλι από το Γιουκατάν που συσκευάστηκε μέσα σε κάτι ελεεινά και σκουριασμένα βαρέλια μες στη βρώμα και τον ήλιο όπως βλέπετε στην φωτογραφία, και θα το απολαμβάνουμε και ως ελληνικό; Πιθανόν!!! MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνει αναφορά πως ανήκει στον Melissocosmos με ενεργό ling...google.com, pub-6072949510437281, DIRECT, f08c47fec0942fa0κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για περισσότερα
http://dlvr.it/St245v